Niet alleen de tatoeages geven kracht, maar ook de bijbehorende gebeden. De monniken zingen de gebeden. De monniken zingen de gebeden terwijl de lange tatoeageinstrumenten hun werk doen. Met de vingers van de ene hand leiden ze de naald, waarbij ze het puntje vasthouden alsof het een biljartkeu is. Met de andere hand wordt de naald op en neer bewogen. De pols van de monnik beweegt razendsnel terwijl hij de huid twee of drie keer per seconde met de naald bewerkt.
De rijen van de puntjes in de huid ijken wel een geborduurd kleed. De met de hand gezette tatoeages doen pijn, maar daar staat tegenover dat de drager na afloop onoverwinnelijk is.
Er bestaat nog een andere techniek waarbij de huid met een naald wordt ingeprikt, waarna er inkt in de wond wordt gewreven. Met een gebed verkrijgt het teken spirituele kracht. De kunst van de spirituele tatoeages is eeuwenoud en net als de klassieke Japanse meestertatoeëerders
ondergaan de Thaise monniken een lange training. Zo ontdekken ze hun mystieke innerlijk, waar ze niet worden afgeleid. De tatoeëerder kan alleen vanuit de stille plek zijn gedachte, lichaam en ziel zodanig op elkaar afstemmen, dat hij het tatoeagewonder kan verrichten.
Niet alleen moet een monnik de geschikte soetra opzegegn, hij moet ook in zijn hart verschoond zijn van eigenbelang en egoïsme. Pas dan is de tatoeage een puur ontwerp dat de gebeden van de drager kan verhoren. Thaise tatoeëerders waarschuwen wel dat gewone siertatoeages de drager niet kunnen beschermen met moderne, elektrische apparaten, door tatoeëerders die er volgens traditionalisten maar weinig echt gevoel voor hebben. Daarom ontbreekt het deze tatoeages aan zeggingkracht en integriteit. Dergelijke tatoeages kunnen niet dienen als beschermend amulet of als geluksteken voor de drager.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten