De Marquesaseilanden werden rond 200 door Polynesische volkeren gekoloniseerd. Zij hadden het tatoeëren al sterk verfijnd. In de tweede helft van de achttiende eeuw werden de eilanden soms bezocht door ontdekkingsreizigers, handelaren en walvisvaarders die proviand wilden inslaan. Ze bleven er niet lang, maar soms bleven deserteurs en muiters langer aan wal, totdat zij met een ander schip meekonden.
Adam Johann von Krusensstern, een Duitse ontdekkingsreiziger in Russische dienst, kwam in 1804 op de eilanden aan en ontdekte dat er twee Europeanen woonden. Het waren een Fransman, Jean Baptiste Cabri, en een Engelsman, Edward Robarts. Beide mannen woonden al diverse jaren op de eilanden en
waren traditioneel getatoeëerd. Von Krusenstern huurde ze in als gids en tolk. Voor Georg Heinrich von Langsdorff, de Duitse bioloog die Von Krusenstern vergezelde, vormden ze een bron van informatie bij het schrijven van het eerste verslag over de inheemse manier van leven.
Von Langsdorff was geïnteresseerd in de tatoeages op de Marquesaseilanden omdat ze veel uitgebreider waren dan op andere Zuidzee-eilanden. De meeste mannen waren volledig getatoeëerd met geometrische patronen, inclusief de handen, voeten en gezicht. W.G. Tilesius von Tilenau, de kunstenaar van de Russische expeditie, maakte de eerste tekeningen van getatoeëerde Marquesanen. Zijn tekeningen
werden bijna een eeuw lang gereproduceerd en vormden een beeld van de authentieke tatoeages van de oude Marquesanen.
Willowdean Handy bestudeerde de tatoeagekunst van de Marquesanen en schreef rond 1930 drie boeken over haar avonturen: Tattooing in the Marquesas; Forever in the land of men en thunder from the sea. Daarnaast bundelde Handt de informatie die ze uit vraagstukken had verzameld.
Herman Melville legde op de Marquesaseilanden aan en gebruikte zijn kennis over de tatoeages in zijn beroemde boek Moby Dick.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten