In tonga en Samoa Ontwikkelde de Polynesische tatoeage zich tot een verfijnde kunst. Volgens de overlevering was deze kunstvorm overgebracht door twee zussen, die vanuit Fiji naar Samoa zwommen. Terwijl ze zwommen zongen ze tatoeëringsgezangen, maar tijdens de lange reis werden ze moe en raakten ze in de war. Tegen de tijd dat ze Samoa bereikten, werden in hun gezangen de mannen zwaar en de vrouwen licht getatoeëerd terwijl dat voorheen precies andersom was.
Krijgers op Tonga waren van hun middel tot de knieën getatoeëerd met een reeks geometrische
patronen. Deze bestonden uit driehoeken, banden en zwarte delen. De tatoeages werden gezet door priesters. Zij hadden een lange training ondergaan en leefden het tatoeëren volgens strenge rituelen. Tonganen hechtten een sociaal en cultureel belang aan de tatoeage.
In het oude Samoa speelde het tatoeëren een belangrijke rol bij religieuze rituelen en oorlogsvoering. De tatoeëerder nam een
erfelijke voorkeurspositie in. Hij tatoeëerde groepjes van zes tot acht jonge mannen tegelijk en de ceremonie werd door vrienden en familie bijgewoond. De Samoaanse krijgstatoeage begon bij de taille en liep tot iets onder de knie. Ook Samoaanse vrouwen werden getatoeëerd, maar dit bleef beperkt tot enkele delicate, bloemachtige geometrische patronen op de handen en het onderlichaam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten