Rond het jaar 200 vestigden inwoners van Samoa en Tonga zich op de Marquesaseilanden. Dat is een groep van twaalf eilanden, 1900 km ten westen van Peru. In de daarop volgende duizend jaar ontwikkelde zich een van de ingewikkeldste polytheïstische culturen. De kunst en architectuur waren sterk ontwikkeld. De tatoeages, die in veel gevallen het hele lichaam bedekten, waren de ingewikkeldste in heel Polynesië. Rond het jaar 1000 hadden de Polynesische volden de meeste eilanden ten oosten van Samoa gekoloniseerd. Elke eilandengroep ontwikkelde zijn eigen culturele kenmerken, met uniek talen, mythen, kunstvormen en tatoeagestijlen.
De plantkundige Sir Joseph Banks was de eerste Europeaan die zich afvroeg waarom de Polynesiërs zich lieten tatoeëren. Toen hij in 1769 met
kapitein Cook een bezoek bracht aan Tahiti, schreef hij: "het is moeilijk om te zeggen waarom men zich zulke pijn laat aandoen; geen enkele Indiaan (en ik heb het honderden gevraagd) kon me er ook maar een reden voor geven; wellicht is dit een vorm van bijgeloof. Ik kan geen andere reden bedenken voor een dergelijk absurde gewoonte."
Cooks bemanningsleden behoorde tot de eerste Europeanen met een Polynesische tatoeage. Deze gewoonte werd al snel populair onder de Britse marine. Zeelui leerden de techniek van de Polynesische kunstenaars en oefende aan boord. Later openden ze tatoeagewinkels in Europese havensteden.
Contacten met Europeanen en de toestroom van missionarissen eisten een zware tol van de
culturele praktijken in Polynesië. Zo verbood keizer Pomari II van Tahiti in 1817 alle traditionele tatoeages, toen hij zich tot het katholicisme bekeerde. Ook Hawaii was een eiland waar veel oorspronkelijke tatoeageontwerpen en betekenissen ervan verloren zijn gegaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten